رابطه بین کیفیت حسابرس و قابلیت اتکای اقلام تعهدی

هدف از این پژوهش بررسی رابطه بین کیفیت حسابرس و قابلیت اتکای اقلام تعهدی است. جهت تعیین کیفیت حسابرس از دو معیار اندازه مؤسسه حسابرسی و دوره تصدی حسابرس و به‎منظور محاسبه قابلیت اتکای اقلام تعهدی در پیروی از مدل ریچاردسون و همکاران از پایداری اقلام تعهدی استفاده شده است. جامعه‎ی آماری این پژوهش، کلیه‎ی شرکت‎های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است که در دوره زمانی 1380-1386 مورد بررسی قرار گرفته‎اند. برای آزمون فرضیه‎های پژوهش از مدل های رگرسیونی خطی چندگانه استفاده شده و روش بررسی داده‎ها به‎صورت مقطعی و بررسی سال به سال است. نتایج این پژوهش نشان می‎دهند، شرکت‎های حسابرسی شده توسط حسابرس با کیفیت بالاتر در مقایسه با شرکت های حسابرسی شده توسط حسابرس با کیفیت پایین‎تر، دارای ضریب پایداری اقلام تعهدی بیشتری بوده و درنتیجه قابلیت اتکای اقلام تعهدی بالایی دارند.